Zmysł dotyku
Często mówi się o koniu: “twardy w pysku” czy “nieczuły na łydkę”. Takie otępienie zmysłu dotyku (bo o to tu przecież chodzi) to wynik naszej pracy z koniem. Zmysł dotyku jest u konia rozwinięty w takim samym stopniu jak u nas. Receptory nerwowe są rozmieszczone na całym ciele, reagują one na dotyk bezbłędnie i automatycznie. Cała praca człowieka z koniem jest oparta w ogromnej mierze na tym właśnie ze zmysłów. Przecież to łydka dociśnięta do boku konia daje impuls na zakończenia nerwowe w skórze i sygnał ruchu w przód czy wygięcia. Wędzidło leży w pysku i działa na receptory dotyku w diastemie dolnej szczęki. Zbyt mocne działanie na zakończenia nerwowe otępia je i w rezultacie niszczy. Dlatego też koń przestaje odczuwać dotyk wędzidła w pysku czy nie reaguje na łydkę. Im brutalniej traktujesz konia, im mocniej szarpiesz jego pysk i walisz go po bokach, tym trudniej będzie Ci na nim pracować. Każdy wie, że delikatny w pysku koń reaguje na najlżejszy dotyk, a tego, który ma beton w pysku musisz zatrzymywać rzucając kotwicę. To my, ludzie, otępiamy zmysł dotyku konia i w rezultacie sami sobie robimy pod górkę. Traktowanie konia z wyczuciem, delikatnie i łagodnie sprawia, że mamy do czynienia z wierzchowcem, który precyzyjnie odczytuje nasze sygnały i reaguje na nie. Koń nie rodzi się twardy w pysku, on się taki staje dzięki pracy z człowiekiem. Czasami klienci narzekają mi, że nasze konie w ogóle nie reagują na łydkę. Nie wierzę, że w ogóle tego nie czują, ale na pewno ignorują z premedytacją, bo tak już mają te boki obstukane, że przychodzi im z łatwością lekceważenie impulsu. Zmysł dotyku u konia jest bardzo silny – jeśli mucha siądzie mu na skórze, to od razu trzepnie ogonem. Nie otępiaj receptorów nerwowych konia brutalnym traktowaniem, a żadne munsztuki, pelhamy i inne ustrojstwa nie będą Ci potrzebne.
Fot. czubajka.pl # Staś i Faramuszka
Jak koń lubi być macany – poradnik dla macanta
Uwielbiam głaskać konie. Dotyk końskiej sierści mnie relaksuje i odpręża. Nie umiem stanąć obok konia i go nie pomacać, to imperatyw kategoryczny, muszę go dotknąć. Też to macie? Na pewno!
Macam sobie wszystkie nasze konie i nauczyłam się już rozpoznawać na ich ciałach mapę miejsc ulubionych do macania (przez konia oczywiście, bo ja mogę macać wszystko i zawsze cieszy mnie to tak samo) oraz newralgicznych punktów, których dotyk konia niepokoi lub drażni. W zeszłym tygodniu na potrzeby bloga przeprowadziłam test empiryczny na kilku wybranych przeze mnie końskich egzemplarzach. Dziś jestem gotowa podzielić się z Wami wynikami mojej doświadczalnej pracy. Jako uczestnicy moich badań wystąpiły konie o różnych temperamentach: sympatyczne miśki-przytulaki oraz niedotykalskie indywidualności. Badanie sprawiło mi dużo przyjemności, ale jednostki testowane nie zawsze podzielały mój entuzjazm. Przedstawiam Wam mapę końskiego ciała dla każdego macanta-entuzjasty. Bawcie się dobrze i niech Wasze konie też czerpią przyjemność z bliskiego spotkania III stopnia z Waszymi dłońmi.
Przede wszystkim trzeba zrozumieć, że choć koń jest wielkim i ciężkim stworem to w gruncie rzeczy jest bardzo wrażliwy i delikatny. Jego skórę pokrywają liczne receptory czuciowe, rozmieszczone w różnym natężeniu i skupieniu na każdym kawałka ciała. Teraz, późną jesienią nasze pastwiskowane konie pokryte są puszystym futerkiem, co trochę osłabia ich wrażliwość. Na potrzeby moich naukowych i wielce poważnych badań użyłam więc również koni stacjonarnych, które większą część doby spędzają w boksie i na treningach. Chilli Wojtka (nowy nabytek, hanowerka) jest pokryta króciutką sierścią letnią. Jej wrażliwość dotykowa jest ogromna. Wpływ na to ma również jej zaawansowanie w krew. Konie ras gorącokrwistych mają cieńszą skórę i gładką sierść. Rasy zimnokrwiste cechuje grubsza skóra i gęsta sierść oraz pęcinowe szczotki (rasy szlachetne mają niemalże łyse pęciny). Konie ras prymitywnych (nasze hucułki) są zarośnięte jak żubry i można macać je z większym namaszczeniem i natężeniem nacisku. Moje treningowe egzemplarze wywodziły się z wszystkich tych grup, a jednak łączy je wspólna mapa satysfakcjonującego macania. Różnica to nacisk, siła i sposób dotyku – niektóre wolą delikatne głaskanie, inne doceniają drapanie i pocieranie, jeszcze inne preferują energiczny masaż szczotką. Za to żaden nie lubi łaskotania, o nie.
Przechodzimy do sedna. Publikuję wyniki moich naukowych, poważnych badań. Dla Was. I dla potomnych. I dla koni przede wszystkim.
MAPA KOŃSKIEGO CIAŁA DLA MACANTA
Do woli i do znudzenia możesz macać końską szyję i łopatki. Możesz je głaskać, możesz drapać, możesz mocno pocierać wiechciem słomy czy szczotką. To koń lubi. Bez problemu zaakceptuje też dotyk Twojej ręki na zadzie. A w euforię wprowadzisz go drapiąc do i pocierając otwartą dłonią jego czoło. To moje prywatne ulubione miejsce do macania. Konie aż przymykają oczy, gdy je głaszczesz po czółku, między oczami. Wszystkie – i delikatna Chilli, i elektryczna Nowela, gruboskórna Roza, toporny Bolek, zimnokrwisty Lorenzo. Jeśli koń zbliża do Ciebie łeb to pomacaj czółko. Zostaw w spokoju nos, chrapy, uszy. Czółko to jest to, co tygryski lubią najbardziej.
Większość koni docenia drapanie podgardla. Aż łby podnoszą, gdy pocierasz im palcami to miejsce między sankami. Są takie, które to uwielbiają i wyciągają łeb prosząc o jeszcze. U nas entuzjastą drapanka po podgardlu jest Boluś. Wpadnijcie do nas i podrapcie mu gardełko, a będzie Wasz do śmierci. I nigdy nie ma dość. To dość indywidualne upodobanie, bo na przykład Geothine (nowy nabytek, hanowerka) zgłaszała otwarty protest. Tak samo nie docenia tej pieszczoty Coco Chanel (też nowa, westfalka. Imię ma fatalne, biedaczka. Inne konie się z niej śmieją). Reszta koni lubi drapanko podgardla, albo toleruje bez protestów i bez większej przyjemności. Przetestujcie swoje egzemplarze. Polecam. Bez obaw możesz też macać klatę i kłodę, boki konia. Pojedyncze sztuki drażni dotyk na klatce piersiowej (Nowela), a niektóre są niespokojne przy macaniu boczków. Większość jednak przyjmuje taki dotyk na klatę i nie protestuje. Odczulone są, bo boki i kłodę mają przecież regularnie czyszczone szczotką. Konie zgadzają się również na dotykanie zewnętrznej części nóg i nadpęcia. Macaj często, niech się koń dobrze odczuli. Przyda się przy profilaktyce kulawizn – od czasu do czasu sprawdzaj stan końskich nóg – czy ścięgna są chłodne, czy nogi nie puchną. Możesz też dotykać lędźwi. W naszej stajni tylko kilka egzemplarzy ma z tym problem.
Przede wszystkim w swoich zapędach do macania konia powinieneś omijać nos i chrapy. To bardzo wrażliwe miejsce, zapchane receptorami (czuciowymi, węchowymi i smakowymi), zakończeniami nerwowymi i porośnięte wibrysami. Wiem, że mięciutkie i cieplutkie chrapki są kuszące i każdy ma ochotę je pomacać. Oprócz konia. On tego nie lubi, zostaw ten obszar w spokoju. Poza tym pysk konia znajduje się w jego obszarze ślepym, a to sprawia, że zbliżająca się do niego ręka niepokoi konia. Gdy próbowałam pomacać po nosie Cudaka, ten smarkacz mnie ugryzł! Do macania nie nadają się też uszy. Koń ceni swoje radary i woli, by nikt mu ich nie zepsuł. Są wrażliwe, a dotykanie ich wywołuje u konia dyskomfort. Na pewno znacie konie, które rzucają łbem przy przesuwaniu paska potylicznego od ogłowia przez ich uszy. Warto odczulić uszy konia, by móc swobodnie zakładać mu ogłowie, ale nie ma sensu głaskać go po uszach bez powodu i z własnej potrzeby, bo to konia drażni. Jak chcecie zobaczyć jak koń reaguje na dotykanie uszu to polecam wpaść do nas i pomacać uszy Czubajki. Można żywym z tego nie wyjść. Wrażliwym i niepodatnym na pieszczoty obszarem jest też brzuch. To proste – tam koń ma łaskotki. Żaden z moich egzemplarzy badawczych nie docenił smyrania po brzuszku. Przy okazji brzucha wspomnę też o puzdrze (u wałacha czy ogiera) i wymionach klaczy. Należy konia nauczyć tolerowania dotyku w tym miejscu, bo obszar ten warto utrzymywać w czystości. Do mycia musi przywyknąć, ale macania bez potrzeby nie zniesie. Omijaj w swoich dotykowych zapędach. Wrażliwe są też końskie słabizny. Nie bez powodu mają taką nazwę. Omijaj słaby punkt, nie sprawisz koniowi żadnej przyjemności łaskocząc mu delikatną skórę tego miejsca. Warto mnie posłuchać: od Sztorma zarobiłam kopa z zadniej nogi. Doradzam z przekonaniem – tam nie macaj. Dość wrażliwym miejscem są też końskie pęciny i koronka kopytowa. Skóra tam jest cienka, włos gładki, a miejsce warte chronienia, bo od dobrego stanu nóg zależy zdrowie i przeżycie konia. Konie nie lubią dotyku na pęcinach. Ale to żadna strata, bo komu chciałoby się klękać do głaskania. A, i jeszcze kłąb – też nie ma sensu drażnić konia macaniem tego punktu. Czasem ma tam obtarcie, czasem garb ten (pokryty samą skórą) boli. Omijaj, nie warto, bo to żadna przyjemność głaskać kość.
A tu BONUS nienaukowy – Kuba macający Bolka po jądrach. Macanie jaj ogiera to była największa atrakcja wrześniowego obozu dla dorosłych (Przy okazji – terminy na 2016 rok już dostępne na stronie TROTTERA). Jeśli chcecie dotknąć tego, co ma ogier, a co odebrane jest wałachowi to zapraszam. Bolek został odczulony przez stado dziewczyn, które – tu cytat – „Wiele jaj w życiu macały, ale takich nigdy!”
Autor: Ania Kategoria: NATURAL