Rękawiczki Fouganza – jak wybrać najlepsze rękawiczki jeździeckie?

Fot. Weronika Ładak

Jeżdżę konno w rękawiczkach. Zawsze. Choć nie zawsze tak było. Pierwsze rękawiczki dostałam od mamy i były dla mnie elementem stroju jeździeckiego. O ich funkcjonalności i wartości użytkowej w ogóle nie myślałam. Po prostu zwyczajem nowicjusza wkładałam na siebie pełen jeździecki rynsztunek. I czułam się jak profesjonalista. Te pierwsze rękawiczki wyleczyły mnie zresztą z nawyku wkładania czegoś na dłonie na czas jazdy. Były sztywne, skóra po zawilgoceniu aż mnie obcierała, farbowały mi palce, ręce mi się pociły – a, idźcie w diabły z tym szajsem! Wywaliłam rękawiczki i przez parę dobrych lat jeździłam „na golasa”. Po co komu rękawiczki? Zimno latem w dłonie nie jest, a koń to nie muszla klozetowa – nie brzydzę się go dotykać gołymi rękoma. Dodam, że moje konie czołowe nigdy mi rąk wodzami nie obcierały, bo wszystkie były delikatne w pyskach, czułe i ze spokojnymi łbami. No, czasem by się rękawiczki przydały – na wystanego Bolka, na spanikowaną Sukcesję, na podnieconą Czubajkę. Ale ten raz można przetrzymać – odciski i obtarcia na palcach goiły się raz-dwa. A teraz jeżdżę zawsze w rękawiczkach. Po pierwsze dlatego, że z braku konia czołowego trafiłam w siodło Bolka, którego ciężko utrzymać w terenie, gdy energia go rozpiera. Po drugie dlatego, że nigdy nie zdejmuję obrączki, a jej obecność od 10 lat na palcu serdecznym  dała mi się we znaki w kontakcie z wodzą. Po trzecie dlatego, że żal mi paznokci i manicure. Po czwarte dlatego, że choć lubię dotyk spoconej końskiej sierści, to już sprzątanie końskich pączków z plaży gołą ręką jakoś mnie nie kręci, aż tak postępowa w swej miłości do koni nie jestem. A po piąte dlatego, że trafiłam wreszcie na dobre rękawiczki i wyleczyłam się z uprzedzeń.

Rękawiczki jeździeckie mają naprawdę ważne zastosowanie:

• Przede wszystkim chronią przed zimnem, wiatrem, deszczem, śniegiem, mrozem. Skóra dłoni jest delikatna; częsty kontakt ze zmiennymi warunkami atmosferycznymi  upodabnia ją do skóry słonia. Ręce są moją wizytówką, nie chcę czuć się zażenowana podając komuś dłoń, odbierając resztę w sklepie, pracując przy klawiaturze w biurze. Dbam o dłonie i paznokcie, a po zejściu z konia nadal pozostaję kobietą – nie chcę prezentować światu popękanej i zaczerwienionej skóry dłoni i połamanych paznokci z powbijanym stajennym brudem. Rękawiczki pomagają mi chronić paznokcie i zachować elegancki wygląd dłoni.
• Używanie rękawiczek zapobiega również powstawaniu obtarć i pęcherzy. Wodze potrafią nieźle poobcierać dłonie, a ja ostatnio często-gęsto schodziłam z konia z odciskami na palcach i poranionymi od grzywy kostkami palców.
• Poza tym rękawiczki pomagają utrzymać wodze, zapobiegają ich ślizganiu się i przesuwaniu w dłoni. Spocona dłoń to kiepski amortyzator, a wyślizgujące się z rąk wodze skutecznie utrudniają pracę na kontakcie. Rękawiczki jeździeckie mają specjalne przeszycia i wzmocnienia w miejscu trzymania wodzy; często są też ogumowane, co zapewnia lepszą przyczepność wodzy zarówno skórzanych jak i tych parcianych. To przecież także kwestia bezpieczeństwa – łatwiej opanować konia, gdy chwyt na wodzach masz pewny a kontakt z pyskiem stały i regulowany tylko ręką (pamiętajcie – ręka to najlepszy wypinacz!), a nie zaburzony niestabilnym chwytem w dłoni.

Przetestowałam dla Was kilka modeli rękawiczek jeździeckich firmy Fouganza. Dlaczego takich? Bo, jak zauważyłam w gronie prawie 300 obozowiczów TROTTERA, rękawiczki tej marki należą do najczęściej wybieranych: są niedrogie, funkcjonalne, łatwo dostępne. A ponieważ jeździłam w rękawiczkach kilku marek, również tych droższych i ekskluzywnych, to wiem, że Fouganza w swych najlepszych modelach nie ustępuje innym markom. Swoje rękawiczki the best też wybrałam z Fouganzy – zdecydowała cena, bo funkcjonalność nie ustępuje tym z droższych marek. I naprawdę nie ma sensu sprzedawać nerki i wątroby, by zainwestować w najdroższe rękawice na rynku. Megawytrzymałych po prostu nie ma – każde z czasem się zeszmacą i właśnie o ten czas zeszmacenia się chodzi. Jeżeli czas użytkowania jest adekwatny do ceny to nie ma co wydziwiać. Każda para rękawic w końcu się zedrze, byle cena nie była wzięta z kosmosu to nawet ich nie żal. I już.

Co dla mnie jest najważniejsze w rękawiczkach jeździeckich i w/g jakich kryteriów je oceniałam? Oto najważniejsze cechy dobrych rękawic dla koniarza:

• wytrzymałość – rękawice muszą być mocne i trwałe. Nie mogą rozlecieć się po kilku jazdach, nie mogą się podrzeć przy zapinaniu sprzączek ogłowia czy popręgu (tak, często robię to w rękawiczkach), czasem musisz też sprawdzić kopyto, obejrzeć podkowę. Używam rękawic też do lonżowania koni, a taka przesuwająca się lina nie może mi ich spalić od razu po pierwszym użyciu. Poza tym rękawiczki nie mogą się mechacić, tracić formy i wyglądu. Mają być mocne, wytrzymałe, odporne na przypadkowe rozdarcia. A przynajmniej ich trwałość ma być adekwatna do ceny.
• wygoda – rękawiczki muszą być miękkie, nie krępować ruchów dłoni i palców. Idealnie, gdy są na Twoich dłoniach jak „druga skóra”. Muszą dopasowywać się do kształtu dłoni, naciągać na kostkach, nie uciskać w przegubie, nie odcinać krążenia w palcach. Po prostu chcę mieć na dłoniach coś, co mi nie przeszkadza, a najlepiej jeszcze jeśli wręcz sprawia przyjemność – ideałem są mięciutkie jak kaczuszka rękawiczki, które noszę jak papucie od babci.
• wygląd – nie jestem modelem z wybiegu, ale też nie menelem z rynsztoku. Moje rękawiczki mają być eleganckie, ładne, bez żadnych niepotrzebnych ozdób i kwiatków. Mają mieć neutralny kolor (precz z różami, czerwieniami i błękitem!), trzymać formę, nie mechacić się, nie zeszmacać. Mają wyglądać elegancko i czysto, nawet gdy czyste nie są.
• czyszczenie – wiadomo, że rękawiczki będą się brudzić. Mają kontakt z końskim potem, stajennym brudem, piachem, błotem, wilgocią. Każde po kilkunastu jazdach będą brudne. I dlatego ważne jest dla mnie, by rękawiczki były łatwe do czyszczenia. Najlepiej, gdy korzystając z wrodzonego lenistwa, mogę je po prostu wrzucić do pralki i wyjąć w niezmienionym stanie – bez odbarwień, nie zafarbowane, w niezmienionym kształcie, nie zesztywniałe i po prostu czyste. I tak wiele, wiele cykli z rzędu.

To są punkty absolutnego „must have” każdej pary rękawiczek jeździeckich, które mają zaszczyt gościć na moich dłoniach. Każde inne – won! Ale mam też kilka swoich indywidualnych wymagań, które niekoniecznie muszą podzielać inni jeźdźcy. Dla mnie niezbędne jest także:

• obsługa ekranu dotykowego – zawsze zabieram na wyjazd w teren komórkę i każdemu radzę robić to samo. Mój telefon to przenośny, ale niezbędny organ mojego ciała; daje mi poczucie bezpieczeństwa i stały kontakt z dziećmi zostawionymi na czas jazdy pod czyjąś opieką. W razie nieprzewidzianych zdarzeń mogę też wezwać kogoś z odsieczą do pomocy w terenie. Telefon to łączność z bazą, a ja to cenię. I nie chce mi się zdejmować rękawiczek za każdym razem, gdy dzwoni telefon. Nie chcę szarpać rękawiczek zębami (a nie lubię puszczać obu wodzy w terenie), by móc wybrać numer z dotykowej klawiatury. Moje rękawiczki muszą być przystosowane do obsługi ekranu smartfona, bo nie zamierzam jeździć w rękawiczkach z odciętymi  opuszkami palców. Jestem jeźdźcem, a nie wędkarzem.
• gubienie – rękawiczki, przynajmniej moje, mają to do siebie, że często mi uciekają. Nie zliczę, ile par już zgubiłam. Może to ja trafiam na tak felerne modele z wbudowanym systemem ucieczki? W każdym razie nic nie drażni mnie bardziej, niż zgubienie jednej rękawiczki z pary. Ta druga wtedy ze mnie drwi, przypomina, że jest zupełnie bezużyteczna, choć posłuszna i wierna. Wolę zgubić parę niż jedną sztukę. A w tym pomaga sprzączka umożliwiająca spięcie nieużywanych rękawiczek razem. I już. Niech pilnują jedna drugiej, a nie ewakuują się stopniowo. Zawsze jest szansa, że większy pakunek łatwiej znaleźć, trudniej przeoczyć moment ucieczki. Lubię mieć możliwość spięcia pary razem, bo to mi oszczędza czasu na poszukiwanie każdej sztuki z osobna. A jak się zgubią to razem – mniej boli. Pozostała przy mnie rękawiczka mi nie urąga, a ja paradoksalnie czuję, że łatwiej mi przyjdzie znaleźć dwóch zbiegów niż jednego spryciarza.
• zapięcie – lubię rzepy. Są najpopularniejszym zapięciem na nadgarstku i choć mają wiele wad (czepia się ich każde źdźbło słomy, siano, szarpią rękawy polara) to najlepiej dopasowują się do nadgarstka. Możesz nimi regulować ucisk, możesz je wykorzystać do sczepienia rękawiczek razem czy przypięcia do siodła podczas popasu. Guziki, zaciski, zatrzaski są twarde i obcierają mi nadgarstek. Nie lubię i już.

Przetestowałam dla Was pięć różnych modeli rękawiczek Fouganzy. Z różnych półek cenowych, wykonane z różnych materiałów, z różnym przeznaczeniem. I o każdych coś Wam opowiem. Wybierzcie sami, ja już swój hicior znalazłam i jestem mu wierna. Z wzajemnością, bo ani razu mi nie zwiały :)

Najprostsze i najtańsze są rękawiczki Riding Gloves. Te polecam niedzielnym jeźdźcom – tak na weekendowe wypady do stajni. Zresztą zauważyłam, że królują wśród naszych szkółkowiczów – są tanie (30zł), poprawiają chwyt, co ma przecież wpływ na bezpieczeństwo i chronią dłonie od obtarć. Wykonane są z miękkiego, rozciągliwego materiału i nie krępują ruchów dłoni i palców.

Podsumowując – te rękawiczki sprawdzą się świetnie jako towarzysze początkujących jeźdźców. Warto zainwestować tę niewielką sumę i sprawdzić, czy rękawiczki się przydają i co ułatwiają. Polecam jako pierwsze jeździeckie rękawiczki dla zaczynającego swą przygodę z jeździectwem amatora. Tym, co jeżdżą częściej odradzam – zainwestujcie większą kwotę, a rękawiczki posłużą dłużej. W imię ochrony środowiska – po co zwiększać częstotliwość zaśmiecania świata :)

Kolejne rękawiczki, których używałam to Hexagirl.

Fot. Weronika Ładak # Hexagirl w kolorze szarobeżowym; modelka Kasia Bardzińska :)

I Cena (60zł) jest dopasowana do trwałości i funkcjonalności – zainwestujesz i jeździsz regularnie kilka razy w tygodniu, a Twoje rękawiczki pracują, by odrobić wydatek. W przypadku Hexagirl to naprawdę się opłaca. Starczą na długo i odpracują wydaną kasę. Naprawdę polecam – przy regularnej, ale nie wyjątkowo intensywnej pracy macie w tych rękawiczkach partnera na wiele miesięcy jazd. Może i lat – powiem Wam dokładnie w 2020r. Stawiam konia z rzędem w zakład, że dotrwają.

Natomiast moim hitem, który pokochałam szczerą i głęboką miłością są rękawiczki Pro’leather. Mistrzowskie! I niestety najdroższe w moim zestawieniu, co chyba dowodzi, że jestem luksusową koniarą. Nieważne, kocham te rękawiczki, mogę przyoszczędzić na tak nieznaczących elementach sprzętu jeździeckiego jak toczek :)

Fot. Weronika Ładak # Pro’Leather używane, zabrudzone.

Poświęciłam się też i testowałam rękawiczki w kolorze białym. I zrozumcie moje poświęcenie – nie jeżdżę na zawody, więc zakładałam je na normalne jazdy i wyglądałam jak Perfekcyjna Pani Domu, która zaraz zrobi w stajni Test Białej Rękawiczki. Obciach. Miałam wrażenie, że ludzie spotkani w lesie patrzą na mnie jak na stukniętą elegantkę. Ale zależało mi, by sprawdzić rękawiczki w kolorze białym, więc wybrałam ten kolor w modelu Grippy. Białe rękawiczki przydadzą mi się np. do orszaku konnego za bryczką ślubną, bo zawodów i egzaminów już raczej nie przewiduję. W normalnej jeździe rekreacyjnej raczej bym się nie wygłupiała ze śnieżną bielą na rękach. Inna sprawa, że chociaż rękawiczki te łatwo się brudzą, to równie łatwo się piorą i to w pralce. Jeżeli więc ktoś z Was ma plan na taki galowy look to nie obawiajcie się – to nie są rękawiczki na raz.

I ostatnie, które z największym poświęceniem dla Wam testowałam, chociaż nie są obciachowo białe. Za to są zimowe, z polaru… A ja dzielnie jeździłam w nich wiosną i latem. Poznajcie moje poświęcenie – to dla Was męczyłam się w nich w słoneczne dni. Dobrze, że nie wpadłam na pomysł testowania kurtek… W każdym razie przedstawiam rękawiczki Polar Grippy.

Fot. Weronika Ładak # Polargrip po trzech latach użytkowania. Silikon ewakuował się już prawie kompletnie. Ale wciąż ciepłe i milutkie.

Podsumowując – wybierz dla siebie rękawiczki biorąc pod uwagę to, jak często i do czego chcesz ich używać. Ja już wiem, że nie dla mnie Riding Gloves. Inwestuję w Pro’Leather, bo jestem luksusowa. Bez zastanowienia kupiłabym też Hexagirl i Grippy – tu miałabym tylko problem z wyborem, które z nich są lepsze. Biorąc pod uwagę cenę wybrałabym Grippy – Hexie ustępują tylko w obsłudze ekranu dotykowego. A te z polaru jeszcze sprawdzę zimą – jeśli rzeczywiście ogrzewają dłonie w mroźne dni to warto. Nawet do samego lonżowania i innych stajennych robót wykonywanych poza siodłem. Mam jednak przeczucie, że można znaleźć coś lepszego w ofercie Fouganzy  i poszukam. Zimą.

Żadna para rękawiczek z Fouganzy nie ma sprzączki do spięcia ich razem. Korzystałam z rzepów i tak łączyłam pary. Do Polar Grippy dorzuciłam sprzączkę sama – stary malutki brelok od kluczy. Wszystkie mają takie specjalne pętelki, za które można je powiesić czy spiąć karabińczykiem. Trzeba tylko pokombinować. Nie lubię kombinować, ale od czego mam męża…

Zdjęcia autorstwa Weroniki Ładak. Dzięki Wera!

Wpis powstał we współpracy z marką Fouganza, która zaprosiła mnie do testu swoich rękawiczek jeździeckich.