Ci znani ludzie

Alberto Larraguibel i Huaso – Rekord Świata w Skoku

record-Larraguibel-

Rekord Świata w skoku (wpisany oficjalnie do Księgi Guinessa) należy od 65 lat do pary chilijskiej – Kapitana Alberto Larraguibel Morales, oficera chilijskiej armii i ogiera Huaso, również rodowitego chilijczyka. Koń początkowo nosił imię Faithful, ale ponieważ było anglojęzyczne zdecydowano, że koń powinien otrzymać chilijskie imię (zmieniono mu je na 2 lata przed biciem rekordu; koń przygotowywany był do sukcesu i rozsławienia Chile). Jego drugie imię oznacza chilijskiego pasterza; taki rodzaj amerykańskiego kowboja, meksykańskiego vaquero czy argentyńskiego gaucho.

Kapitan Larraguibel był młodym jeźdźcem w armii, bardzo ambitnym i pracowitym. W chwili bicia rekordu miał 30 lat. Rekord ten wynosi dokładnie 2,47m. Ustanowiony został 5 lutego 1949 roku, a po wysłuchaniu relacji świadków, obejrzeniu zdjęć i nagranego filmu Komisja Rekordów zatwierdziła go ostatecznie w maju. Do dziś rekord ten nie został pobity, choć próby były oczywiście na przestrzeni tych 65 lat regularnie podejmowane. Mówi się nawet, że para Fred Wettach Jr i koń King’s Own skoczyli 253,7cm, ale rekord ten nie został nigdy oficjalnie uznany z powodu zbyt małej ilości świadków.

Sam skok był rzeczywiście spektakularny. Do bicia rekordu można wykonać trzy próby; nie ma możliwości wykonywania czwartego najazdu. Huaso odmówił skoku za pierwszym podejściem, a znający jego możliwości kapitan Larraguibel nie naciskał. Przy drugim najeździe chilijczyk źle obliczył foule i wyskok był zbyt daleko; koń skoczył, ale zawadził brzuchem i tylnymi nogami zrzucając drągi. Dopiero trzecie podejście zakończyło się sukcesem – idealne odbicie, brak wahania ze strony obu członków duetu, dłuuuugi lot i czyste lądowanie. Trzeba zrozumieć, że w najwyższym punkcie lotu, gdy koń już składa się do lądowania, jeździec widzi przed sobą ziemię. Kapitan Larraguibel widział ja z wysokości 4 metrów; upadek na czachę z takiej wysokości to pewna śmierć. Wystarczy nawet strach jeźdźca i zły balans, by koń stracił równowagę i nie wykonał prawidłowego telemarka, lecz skręcił sobie kark. To są naprawdę ogromne emocje i adrenalina. Obejrzyjcie ten słynny, niepobity do dziś skok:

Siedem lat temu w Vina del Mar (miejscowości bicia rekordu) stanął pomnik kapitana Larraguibel i Huaso – 5m, 5 ton, niezły gigant.

monument laraguibel

Sam Huaso był koniem o ciekawej przeszłości. Nie wybitnie wysoki (miał ok. 165cm), przeznaczony do kariery wyścigowej, biegał na torach przez 6 lat. Były to lata nieustannych porażek – koń był niepokorny, nieposłuszny, bez szczególnego talentu. Wycofano go z toru, bo dość już narobił sobie obciachu. Trafił do oficera chilijskiej armii, który dostrzegł w nim predyspozycje dresażowe. Niestety, i tu kariery ogier nie zrobił. Jeszcze na treningu w wyniku nieszczęśliwego wypadku omal nie stracił życia. Została mu lekka kulawizna lewej tylnej nogi; bezwład, z powodu którego trzeba było wycofać konia z dresażu. Armia przeznaczyła go wówczas na skoczka, ale koń, który już na torach wyścigowych pokazał, jak niepokornym i trudnym jest typem i tu nie odnosił sukcesów, bo zbyt nerwowy i trudny do kontroli popełniał dużo błędów. Ostatecznie nie wróżono mu żadnej świetlanej kariery i uznano za przeciętnego wierzchowca bez szczególnych talentów. Do czasu, gdy wojskowy masztalerz przez przypadek zobaczył, jak ogier przeskakuje ponad 2 metrową ścianą, gdy spłoszył się na okólniku. Dokonał tego oczywiście bez plecaka w postaci balansującego jeźdźca, więc skok był czysty i poprawny. Wyczyn ogiera przekonał masztalerza, że koń ma szanse na wykazanie się w wysokich skokach. Ogier trafił do kapitana Larraguibel, który przez 2 lata przygotowywał się wraz z nim do bicia rekordu. Armia zmieniła skoczkowi imię na chilijskie i pozostało już tylko czekać na wyniki. W chwili bicia rekordu Huaso miał już 16 lat. Niemłody, po wyścigowych torach i skokowych wyczynach, dokonał wyczynu, który zrobił z niego mistrza świata. Potem nikt już go nie eksploatował i ogier dożył sędziwego wieku pozostając własnością armii. Padł z przyczyn naturalnych w wieku 29 lat. Na kamieniu nagrobnym wyryto jego imię.

Rekordu świata ustanowionego przez chilijczyków nie można mylić z konkursem potęgi skoku. Jak widać na filmiku wyżej przeszkoda skakana przez Huaso miała specjalną konstrukcję ułatwiająca lot ponad nią. Potęga skoku to konkurs rozgrywany zazwyczaj halowo i przeszkodą do pokonania jest mur. Rekord w skoku na potęgę należy do Niemca Franke Slothaak, został ustanowiony w Belgii na koniu Optiebeurs Golo w 1997r. Tak to wyglądało:

Autor: Kategoria: Ci znani ludzie, Te znane konie

Lisa Chrzanowski – zagłosuj w Equestrian Social Media Awards!

lisa chrzanowski

Lisa Chrzanowski skończy w tym roku 18 lat. Urodziła się w New Jersey, ale obecnie mieszka i trenuje w Warszawie. Od dziesięciu lat jeździ konno; od prawie 8 walczy z cukrzycą. Zdiagnozowanie choroby nie zakłóciło jej pasji, a wręcz przeciwnie – Lisa trenuje, startuje i udowadnia milionom chorych osób, że pasja jest w życiu najważniejsza, a jej realizacji nie może nic przeszkodzić! Lisa jest bardzo aktywną zawodniczką. Mniej więcej raz w miesiącu można ją oglądać na zawodach w skokach przez przeszkody. Jej marzeniem jest udział w igrzyskach olimpijskich, a Lisa codziennie udowadnia, że cel ten osiągnie bez względu na wszelkie przeciwności. Jest znana w jeździeckim świecie, a fakt jej obecności na zawodach krajowych i międzynarodowych (w planach na ten rok ma starty poza UE) daje nadzieję osobom chorym, nie tylko na cukrzycę. Ta dziewczyna udowadnia, że pasji nie pokona żadna choroba, co więcej – osoba chora może być aktywna sportowo, nawet w tak urazowej dyscyplinie jak skoki.

Pod koniec ubiegłego roku Lisa Chrzanowski została nominowana do nagrody Equestrian Social Media jako sportowiec, który najlepiej wykorzystuje media. Dostała się do finału, a teraz potrzeba jej naszego wsparcia. Swój udział w społecznościowych mediach Lisa wykorzystuje do propagowania aktywności osób chorych, udowadniania, że nawet z cukrzycą można czynnie i zawodowo uprawiać ciężki sport, zbiera także fundusze na pomoc w walce z cukrzycą wśród dzieci w słabiej rozwiniętych na tym polu krajach np. Gwatemali. Pomóżmy Lisie wygrać w plebiscycie ESMA!

Jak zagłosować na Lisę Chrzanowski?  Wejdźcie na stronę ESMA: o tutaj – klik klik. Następnie wybierzcie KATEGORIĘ NR 4 „Best use of social media by a professional horseperson”. Po kliknięciu w tę kategorię otworzy się lista nominowanych. Wybierzcie nazwisko Lisy (nr 4) i zaznaczcie. Później zjeżdżacie na sam dół strony i podajecie swojego maila. Bez obaw, nikt Was nie będzie zarzucał spamem, jeśli nie zaznaczycie, że chcecie otrzymywać info od ESMA. Pozostaje już tylko zaznaczyć zgodę na warunki głosowania (I’ve read and agree with terms and conditions) i kliknąć przycisk SUBMIT. Zajmie Wam chwilę, a mamy szansę wywindować naszą dzielną Polkę i pokazać, że ją wspieramy i jesteśmy wdzięczni za wszystko, co robi.

NIE MA NA CO CZEKAĆ, BO GŁOSOWANIE TRWA TYLKO DO JUTRA DO 16:00!

lisa chrzanowski2

Zdjęcia pochodzą z oficjalnej strony Lisy Chrzanowski na facebook.

Autor: Kategoria: Ci znani ludzie

Andrzej Sałacki i Czcionka

salacki

Czy jest na sali ktoś, kto nie zna tej pary? Mimo tego, że każdy powinien, to napiszę dziś o nich. A właściwie nie mimo tego, że każdy powinien ich znać, a właśnie dlatego, że każdy powinien. Każdy.

Andrzej Sałacki urodził się w 1954 roku w Krakowie. Swoją jeździecką przygodę rozpoczął jako 10 latek i od tego momentu aktywnie tworzył powojenną historię polskiego jeździectwa. W szkole średniej reprezentował nasz kraj na Mistrzostwach Europy Juniorów w Szwajcarii, a kto wie, co oznaczał fakt, że wyjechał on poza „żelazną kurtynę” ten rozumie powagę sytuacji. Swoje sukcesy odnosił początkowo w skokach i WKKW, ale wkrótce pokochał ujeżdżenie i poświęcił się mu bez reszty. Jest pierwszym w historii polskiego jeździectwa finalistą Pucharu Świata (nie sam, a w parze z klaczą Dioksana). Zdobył też 12 medali Mistrzostw Polski w ujeżdżeniu, w tym 4 złote. Fakt, że tak długo stawał na podium w tej dyscyplinie i trzymał wysoki poziom świadczy o jego klasie i talencie. Obecnie Andrzej Sałacki aktywnie działa w KJ „LEWADA” Zakrzów, którego jest założycielem. To u niego w Zakrzowie odbywają się Mistrzostwa Gwiazd Art Cup. Z wykształcenie Andrzej Sałacki jest lekarzem weterynarii (uznał, że takie studia pomogą mu lepiej zrozumieć zwierzęta). Jest też trenerem skoków, WKKW i ujeżdżenia. To również on wprowadził w Polsce dyscyplinę woltyżerki. No i mogłabym tak dalej, ale nie o tym chciałam Wam napisać.

W 1988 roku Andrzej Sałacki dał przepiękny pokaz na stadionie Wembley. Nieznany tak szeroko jeździec na koniu o niemożliwym do wymówienia dla Anglików imieniu Czcionka zaprezentował  przejazd ujeżdżeniowy na poziomie Grand Prix. Nie był jedynym, który to potrafił oczywiście. Ale był jedynym na świecie, który wykonał to na koniu bez ogłowia. Publiczność oszalała! Nigdy wcześniej nikt nie oglądał tak wysokiego ujeżdżenia na nieokiełznanym koniu. Czcionka była w owym czasie jedynym koniem na całym świecie wykonującym taki pokaz.  Sensacja, jaką wzbudził pokaz na Wembley odbiła się szerokim echem w Europie i na świecie. Telewizja satelitarna BBC1 transmitowała pokaz na cały świat. Sałacki i Czcionka zostali zaproszeni na prywatny pokaz dla królowej Elżbiety II (powszechnie wiadomo, że królowa jest wielką miłośniczką koni; to jej zaproszeniu Monty Roberts zawdzięcza zainteresowanie świata jego metodami treningowymi). Sałacki stał się tym samym jedynym polskim jeźdźcem zaproszonym przez  Jej Królewską Mość. Musiał najpierw zapoznać się z wymogami etykiety i właściwego zachowania w obliczu królowej. Przejęty zaszczytem, jaki go miał spotkać zapytał nawet, czy może z Czcionką wykonać ciąg tyłem do Jej Królewskiej Mości, czy raczej odebrano by to jako obraźliwe. 

Sama Czcionka była klaczą półkrwi angielskiej. Wyhodowano ją w Kadynach, startowała w zawodach WKKW, a raz nawet ścigała się na torze wyścigowym. Folbluta miała we krwi – była szybka, skoczna, a przede wszystkim nadpobudliwa, spięta, wrażliwa. Nie miała predyspozycji do ujeżdżenia, co wyjaśnia dlaczego jej kariera sportowa rozpoczęła się od skoków i biegów. Do Sałackiego Czcionka trafiła, gdy kontuzja wykluczyła ją ze sportu skokowego. On sam nie spodziewał się, że uda mu się tyle osiągnąć z tą płochliwą i nadwrażliwą klaczą. Przyznał jednak, że była wybitnie inteligentna, a do tego subtelna, delikatna i lekka. Do dziś nazywa ją koniem niezwykłym, fenomenalnych, niepowtarzalnym, a swoją jazdę na niej „połączeniem dwóch serc w jeden rozum”. To, że klacz jest tak czuła, że potrafi wykonywać figury ujeżdżeniowe bez ogłowia Sałacki odkrył, gdy uzmysłowił sobie, że przecież jeździ na długiej wodzy. Po co mu w takim razie ogłowie?  Zdjął je i tak się zaczęło. Wkrótce osiągnął z nią pełne porozumienie. Para ta zwiedziła razem pół Europy; żaden inny koń nie miał tylu pieczątek w paszporcie FEI, co gniada drobna Czcionka. Pokazy Sałackiego i Czcionki trwały ponad trzy lata i wszędzie budziły to, co we mnie budzą dzisiaj – podziw i zachwyt. Czcionka żyła 24 lata; startowało na niej wielu juniorów, a na zasłużonej emeryturze wiodła złote życie złotej medalistki.

Nie umiem Wam opisać, jakie wrażenie robił pokaz Sałackiego i Czcionki. Zobaczcie sami ich występ na Wembley sprzed 26 lat i wstrzymajcie oddech – LADIES AND GENTLEMEN – SALAKI AND SJONKA!

Autor: Kategoria: Ci znani ludzie

Alycia Burton – free rider

8f0d2bc933d3bbfe4309dfc02b4ee051

Alycia Burton pochodzi z Nowej Zelandii. Ma obecnie 25 lat, a już stała się internetowym fenomenem. Jej sława zaczęła się całkiem przypadkowo. Alycia umieściła na facebooku nowe zdjęcie profilowe, które przedstawiało ją i jej konia skaczących przeszkodę wysokości 1,70cm bez siodła i ogłowia. Fotka zaintrygowała fejsbukowiczów, którzy udostępniali ją i komentowali. Alycia została zaatakowana przez gromadę sceptyków, którzy rozpisywali się o tym, jakich technik użyła, by podrasować zdjęcie w photoshopie. Fala krytyków nie zostawiła na niej suchej nitki. Alycia była zaskoczona – w końcu ona tylko zamieściła jedno zdjęcie z zabawy na padoku, którą prowadziła od dwóch lat wraz ze swoim wałaszkiem. Aby udowodnić, że żadnego oszustwa tu nie było, Alycia zamieściła krótki filmik, pokazujący ją i jej konia skaczących przeszkody, galopujących brzegiem morza, wykonujących figury na padoku, a wszystko to bez użycia siodła i ogłowia. Filmik stał się fenomenem na youtubie – rok po pojawieniu się filmu obejrzało go już ponad dwa miliony ludzi! Dziś Alycia ma fanów na całym świecie i założyła ośrodek, w którym szkoli konie metodą naturalną. Leczy z powodzeniem traumy koni powyścigowych (wyjątkowo wymagający pacjenci), które z racji swoich zachwianych zachowań miały skończyć na włoskim talerzu.

Sławę Alycia zdobyła dzięki temu, co osiągnęła wraz ze swoim koniem, wałachem Classic Goldrush, którego nazywa pieszczotliwie Banjo. Banjo był problematycznym, niezrównoważonym koniem, którego kupiła, gdy miał 7 lat. Został on wcześnie wykastrowany ze względu na swą pobudliwość, ułożony pod siodło w wieku 4 lat (najwłaściwiej jest powiedzieć: złamany w wieku 4 lat), a proces ten wygenerował w jego psychice taką traumę, że koń został odstawiony i przez 3 lata nie użytkowany w pracy. Alycia poznała go, gdy miał 7 lat i po dwóch tygodniach pracy z nim z ziemi zdecydowała się go kupić i zaczęła swoją zabawę, starając się zdobyć jego zaufanie oraz powoli ucząc się jak zaufać jemu – a do dziś przyznaje, że Banjo jest trudnym koniem, wrażliwym i bardzo podatnym na bodźce.

Alycia jest zupełnym, totalnym samoukiem. Nigdy nie uczyła się u żadnego trenera naturalu, a to co osiągnęła to wynik intuicji i zainteresowania końskim umysłem, co pchało ją również do szukania informacji i czytania fachowych książek. Metodą prób i błędów nauczyła się, jak porozumiewać się ze swoim koniem i dziś osiągnęła z nim więź, którą sama nazywa „extremely high level of trust” (ekstremalnie wysoki poziom zaufania: i konia do niej i jej do konia). To, co zaczęło się jako zabawa na padoku miało punkt kulminacyjny w internetowej sławie dziewczyny i jej konia, a zaowocowało na koniec powstaniem ośrodka Alycii i biznesową działalnością, a na układaniu koni Alycia dziś zarabia tyle, że nie musi się martwić nawet o szkołę, której nie skończyła.

Imponujące jest to, co osiągnęła Alycia, a prawdziwą zazdrość budzi obserwacja tej niezwykłej przyjaźni i totalnego zaufania pomiędzy nią i Banjo. Jak jej się to udało? Determinacja, wyjątkowa intuicja, wytrwałość, a może specyficzny koń? Pewnie wszystko to i wiele innych cech i czynników. Podoba mi się jednak to, co mówi sama Alycia: „Gdy jesteś dzieckiem, masz marzenia, nadzieje, a bajkowe wizje w Twojej wyobraźni wydają Ci się zupełnie prawdopodobne i możliwe. Potem dorastasz, zaczynasz wątpić, a inni ludzie przekonują Cię, że nie ma szans na realizację wydumanych i nierzeczywistych wizji. Ja po prostu nigdy nie wątpiłam. Nikt we mnie nie wierzył, nikt mnie nie wspierał, a ja wiedziałam, że moja bajka może być prawdziwa. Dziś jest”. Życzę każdemu, by zachował w sobie tak wiele z dziecka.

Wklejam Wam króciutki filmik z Alycią i Banjo. Zachęcam Was do zapoznania się z innymi nagraniami tej pary – imponujące są ich skoki, galopy nagrane w przepięknym baśniowym krajobrazie Nowej Zelandii. Obejrzyjcie, jak Alycia jeździ na swoim Banjo i poczujcie to, co czuję ja – zazdrość, że nie mam takiej jedności z żadnym żywym stworzeniem. Zazdrość, że nie czuję tego, co oni – bezgranicznego wzajemnego zaufania.

Oficjalna strona Alycii: http://freeridingnz.com/international/.

Autor: Kategoria: Ci znani ludzie